Galijašević je istakao da u svijesti većine “zapadnjaka” istorija BiH i etno-religijskih odnosa u njoj, u najboljem slučaju, predstavlja samo gomilu neodređenih pojmova, oblikovanih u ratu za potrebe obavještajnog, vojnog i ekonomskog pohoda razvijenih zapadnih zemalja na Balkan, od američke, britanske, njemačke i francuske štampe i njihovih elektronskih medija.

Savremene ideološke predstave o “ruskoj prijetnji” i navodno aktivnoj ulozi srpskog naroda u njoj, naveo je on, postale su za zapadne vlade i medije zgodan način da se identifikuju različite politike i grupe kao destruktivne, a da se ekstremistički režim u Sarajevu amnestira unaprijed od fundamentalizma i podrške terorističkim grupama.

– Tako je zanemarena i specijalna operacija prebacivanja vojnika Al Nusre, Al kaide i “Islamske države” iz Turske prema granicama EU koja je izvedena uz buku prividnih optužbi i prozivki zbog navodne nespremnosti za tzv. migrantski talas koji je, prije svega, bio udar na BiH i nastavak pritiska na Srbe i Hrvate – istakao je Galijašević.

Prema njegovim riječima, danas je ta islamska metropola, to Sarajevo, grad veći od svih drugih muslimanskih gradova i velikih centara u BiH zajedno, “grad koji stvara i stalno emituje neljudsku i bezbožničku tamu što se nadvija nad cijelom zemljom i zbog koje zemlju nazvaše “Tamnim vilajetom”.

On napominje da moć, uticaj i bijes stanuju u Sarajevu, a mržnja se rađa kao izraz straha da bi jednom ta moć mogla nestati ili se dijeliti sa drugima.

– Oni koji idu u Sarajevo moraju vjerovati /lideru SDA Bakiru/ Izetbegoviću, a ne svojim očima, zato što njegova i njegovog babe stranka uvijek pobjeđuje, čak i kada on lično gubi, tako da je jedina slika koju zavedeni narod prihvata ona koju pred njih stavlja njihov vođa. Zato se moraju zaboraviti bradati fanatici i zamotane-zakrabuljene žene koje se sreću na ulici, a mora se hvaliti evropski islam, kog u Sarajevu više uopšte nema i zaklinjati se u evropski put, koji Sarajevo uopšte ne želi i kog se plaši. Islamski ekstremisti sa svih strana su braća po svijesti i ciljevima takvom Sarajevu – zaključio je Galijašević.

Mnogi bošnjački intelektualci i muslimani, dodao je on, pružajući otpor onima koji retorički koriste “džihad” u unutarmuslimanskom dijalogu, ulazi u odmjeravanje sa islamistima koji ih “diskredituju”, nastojeći da nametnu tvrdnje da suprotstavljanje njima zapravo znači suprotstavljanje islamu.

Pošto u svojim politikama koriste politički motivisano nasilje i grupe organizovane na vjerskoj osnovi, akcije koje u ime islamizma i SDA izvode ekstremni, bradati muslimani ili mudžahedini u ratu, a u miru vehabije, zaslužili su preciznu definiciju – islamistički terorizam.

Zato je, ocijenio je Galijašević, BiH i dalje više prostor nego država – predmet potkusurivanja i zemlja na stranputici.

– Sarajevo, bez poznatih naučnika, književnika i pjesnika, bez ičega vrijednog što bi artikulisalo ili simbolizovalo kao duhovna kasaba predstavlja jedinstvenu ostavštinu osmanske tiranije, kvaziimperijalnog austrougarskog identiteta, komunističke bahatosti i bezbožništva, te vehabijske “avangarde”, zbog koje svi treba da ćute i umru ćuteći – naveo je on.

Islam koji znači mir nikada nije zaživio na ovom strašnom mjestu, štaviše, posljednji umrli izdanak vladajuće dinastije Alija Izetbegović javno je poručio da će žrtvovati mir zbog suverenosti.

– Lažni muslimani u Sarajevu su shvatili poruku – suverenost u odnosu na Srbe i Hrvate je važnija od mira, odnosno islama, a suverenost u odnosu na strane sile nikada nije ni postojala. Od Visoke porte, do Beča i ćesara, endehazije /pri čemu je ovo zadnje posebno bitan izraz subjektiviteta/, Hitlera i Klintona, životnom filozofijom jegulje i gliste, gmizalo je Sarajevo sve bliže svome potpunom besmislu i bezizlazu – zaključio je Galijašević.

Prema njegovim riječima, ničega u toj ideologiji nije bilo osim mržnje.

– Pokušaj da se “ljubav prema svom gradu” nametne i izjednači sa ljubavlju “prema domovini” nije dao rezultata – konstatovao je Galijašević.